• وبلاگ : la politique
  • يادداشت : جريان انحرافي
  • نظرات : 18 خصوصي ، 31 عمومي
  • چراغ جادو

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + تورج اكبري 
    روش دوم

    1 ـ رئيس‌جمهور در هيأت دولت بر مبناي کار کارشناسي موضوع ادغام هشت وزارتخانه را بررسي و مصوب مي‌کرد که اين ادغام‌ها انجام شود و معاون توسعه و مديريت نيروي انساني، وزرا را مسئول مي کرد که بايد بنا بر اين تصميم کلي، چهار شرح وظايف و اختيارات براي وزارتخانه‌هاي جديد، تهيه و در دولت تصويب و به مجلس تقديم شود.

    2 ـ شرح وظايف تهيه شده پس از تصويب در مجلس و تبديل شدن به قانون به دولت مي رفت و وزارتخانه‌هاي جديد تشکيل و وزراي آنها براي گرفتن رأي اعتماد به مجلس معرفي مي‌شدند و هر وزير جديد، وزارتخانه ادغامي را منهاي وزير سابق تحويل گرفته و به شرح وظايف و اختيارات قانوني مصوب وزارتخانه جديد مي‌پردازد و آغاز به کار مي‌کند.

    در همه مراحل اين کار ـ که حتي اگر چند ماه هم طول بکشد ـ وزارتخانه‌هاي هشت گانه سابق با مديريت و مسئوليت وزير مربوطه مشغول به کار خود بوده و هيچ‌گونه اختلال ـ بر خلاف نظر رئيس‌جمهور که مدتها کارها تعطيل و براي تصويب در دولت و مجلس معطل خواهد شد ـ در امور پيش نخواهد آمد؛ افزون بر اين‌که براي اجراي اين قانون نيز نزديک دو سال فرصت پيش‌بيني شده و امور مطابق قانون پيش خواهد رفت و هيچ اختلاف، سوءتفاهم، مجادله و کشمکشي هم پيش نخواهد آمد.

    اکنون آيا منطقي ‌تر نيست که براي کاري اين چنين بزرگ، در قالب لوايح و قوانين و با کار کارشناسي و گذراندن مراحل منطقي و با برنامه‌ريزي و از راه قانوني همه چيز را پيش‌بيني کنيم و بعد اجراي آن را با مسئولان مشخص و با اختيار و پاسخگو آغاز کنيم؟ چرا از آخر به اول شروع مي‌کنيم؟

    اکنون اين پرسش در افکار عمومي مطرح است که دولت چه اصراري دارد، براي برخي کارهاي از قضا مهم، راهکارهايي را برگزيند که احتمال دارد به دعوا، اختلاف، بحران، درگيري و کشمکش منجر شود؟ آيا از اين روش انتخابي در مسائل گذشته تجربه موفقي داشته؟ آيا در استيضاح وزير راه و ترابري، حضور نيافتن رئيس‌جمهور و وزير مربوطه در جلسه مجلس تجربه موفقي براي دولت بود يا پيمودن راه قانوني با آرامش در استيضاح وزير نيرو؟ وزير راه بيچاره برکنار و از نمايندگان عذرخواهي کرد و رئيس‌جمهور هم مجبور به پذيرفتن آن ‌شد، ولي وزير نيرو ابقا و به کارش ادامه داد!

    رئيس‌جمهور همين تجربه ناموفق را درباره وزير اطلاعات و ابقاي وي بنا به نظر رهبر انقلاب، پس از نزديک سه هفته خانه‌نشيني و مقاومت داشت که سرانجام مجبور به اجراي همان چيزي شد که بايد روز نخست عمل مي‌کرد.

    نتيجه اين مسير 21 روزه براي دولت، رئيس‌جمهور، وزارت اطلاعات، جامعه و مردم چه بود و سوءاستفاده دشمنان از آن به چه ميزان؟