فروپاشی اردوگاه  سروش به گوش میرسد

دکتر عبدالکریم سروش در نامه ای سراسر توهین وافترا به مقام معظم رهبری از جشن زوال استبداد دینی سخن گفته است ایشان ضمن حمایت از جنبش سبز‍، آقا ومولایمان را به تقلب ،خیانت کاری ،جنایت، تجاوز، و... محکوم میکند ومیگوید: ایران سبز از این پس دیگر آن ایران سیاه و ویران نیست . سبزی وسپیدی این جنبش به عنایت واجابت الهی بر سیاهی جور شما پیشی گرفته است.

البته  از  کسی که ادعای علم ودانایی ایمان  وآزادی می کند  باید بسیار بعید باشد با شخصیت بزرگ جهان اسلام  اینگونه سخن گویدولی برای ما که توهین و تحریف این آقا را علیه خدا ، ‍قرآن و پیامبر  عظیم الشان اسلام دیده ایم جای تعجب نیست اگر ببینیم آدمهای حقیری چون سروش  به ولی ومولایمان توهین نمایند لذادراینجابرخودواجب می دانیم برای نسل جوان وافراد غیر مطلع  شمه ای از افکارش را بازگو نماییم تا مشخص شود که چرا او چهره نورانی ادیب، مومن،عارف، استکبار ستیز، انقلابی، ساده زیست، عالم وفرزانه رهبر محبومان را زیر سوال میبرد؟!  در واقع از کوزه همان برون  تراود که در اوست .

برای روشن شدن افکار جناب سروش ناچار شدم هر چند کوتاه و ساده به برخی از افکار و اندیشه‌های ایشان اشاره داشته باشم. 
آقایان حامی سروش  آیا می‌دانید دکتر سروش کسی است که سال‌ها با طرح نظریه‌ها‌ی گوناگونی همانند " قبض و بسط تئوریک شریعت"، " ذاتی و عرضی دین"، " تفسیر ویژه از خاتمیت"، " پلورالیسم دینی"،" سکولاریسم"، " تفسیر تجربی از وحی" و " خطا پذیری قرآن کریم" اسلامی را معرفی می‌کند که با هیچ یک از اصول آن سازگاری ندارد؟
 برای روشن شدن افکار سروش تنها به برخی از اندیشه‌های انحرافی ایشان که دو سه سال اخیر مطرح شده اشاره می‌کنم و از بیان اندیشه‌هایی که مبنای فلسفی و کلامی دارند پرهیز می‌کنم.

دکتر سروش دقیقا همان زمانی که برخی از روزنامه‌نگاران، فیلم سازان و افراطیون مسیحی اروپایی در تلاش بودند سیمای دیگری از پیامبر گرامی اسلام(ص) نمایان کنند، با بخش عربی رادیو جهانی هلند مصاحبه‌ای می‌کند که حاصل سخنان ایشان این است:"قرآن کلام الهی نیست، بلکه کلام پیامبر می‌باشد" در حالی که برهمه مبرهن است این ادعا خلاف نص قرآن ، که آن را کتابی آسمانی و وحی الهی می‌داند وحتی خود پیامبر(ص) نیز اجازه‌ی هیچ گونه تصرفی در آن ندارد،می باشد:" ان هو الا وحی یوحی" به گونه‌ای که حتی پیامبر اسلام نیز نمی‌تواند کلمه‌ای از آن کم یا زیاد نماید.

سروش وحی را "تجربه‌ای می‌داند که شاعران و عارفان نیز دارا هستند" او در این مصاحبه به صراحت قرآن را خطا پذیر می‌داند و می‌گوید:" از دیدگاه سنتی در وحی خطا راه ندارد اما امروزه مفسران بیشتر و بیشتری فکر می‌کنند که وحی در مسایل صرفا دینی مانند صفات خداوند، حیات پس از مرگ و قواعد عبادت خطا پذیر نیست ... آنچه قرآن درباره‌ی وقایع تاریخی سایر ادیان و سایر موضوعات عملی زمینی می‌گوید لزوما نمی‌تواند درست باشد" او با اهانتی صریح به پیامبر(ص) و انکار عصمت، نبوت و اتصال پیامبر(ص) به غیب می‌گوید:" من فکر نمی‌کنم دانش او از دانش مردم هم عصرش دربار‌ه‌ی زمین، کیهان و ژنتیک انسان‌ها بیشتر بوده است. این دانشی که ما امروز در اختیار داریم نداشته است" 
ایشان در کتاب "بسط تجربهَ‌ی نبوی" که وحی را نوعی تجربه‌ی نبوی خوانده و آن را در سطح یافته‌های بشری و عرفانی، بزرگانی همچون ابن عربی، مولوی، سهروردی و ملا صدرا قرار داده منکر این نیست که این مساله برای افراد عادی دیگری مانند خودش نیز امکان پذیر باشد. او اسلام را یک دین مدون و از پیش تعیین شده از سوی خداوند متعال نمی‌داند، بلکه براین باور است که اسلام محصول تجربه‌ی تدریجی پیامبر(ص) بوده است. نتیجه‌ی چنین اندیشه‌‌‌ای بدون تردید چیزی جز انکار جامعیت، کمال و جاودانگی اسلام نخواهد بود.او در ادامه با ادعای اینکه تنها سخن پیامبر(ص) برای ما حجت بوده و به جز از پیامبر(ص) از همگان حجت می‌خواهند، امامت امامان معصوم(ع) را انکار کرده است و آنها را در سطح عالمان دینی عادی قرار داده است.
آقایان کروبی وطیف همفکر که در انتخابات دهم به سروش تریبون دادید،  به شما میگویم اگر افرادی همانند عباس عبدی که از گذشته‌ی انقلابی خود توبه کرده‌‌اند به حمایت‌‌های افراد معلوم‌الحالی همچون سروش، کدیور(که در یک مقاله‌ی مفصلی در نشریه‌ی مدرسه امامت، امامان معصوم(ع) را انکار کرد)دلخوش کنندجای تعجبی نیست. امابرای شمایی که همیشه همراهی با امام راحل و سابقه‌ی انقلابی و زندان خود را به عنوان بزرگ‌ترین سرمایه و افتخار خود می‌خوانید جای بسی تعجب وتاسف است. شما چگونه دکتر سروش را از اندیشمندان بزرگ حامی خود می‌خوانید در حالی که ایشان اساسا حکومت روحانیون و علمای دین را نمی‌پذیرد. او در مصاحبه‌ی خود با رادیو هلند می‌گوید:"... روحانیون ایران، قدرتشان را بر پایه‌ی فهمی محافظه کارانه از دین مستحکم کرده‌اند وهراس دارند که مبادا با گشودن باب بحث درباره‌ی مسایلی از قبیل ماهیت نبوت همه چیزشان از دست برود" آقای کروبی مگرشماروحانی نیستید؟؟!

جناب کروبی وآقای موسوی ، شما که خود را ازرهروان امام راحلمان و اندیشه‌های او می‌دانید چگونه می‌توانید به حمایت کسی افتخار کنید که علت کناره‌گیری خود از مناصب رسمی دولتی و حکومتی را استبداد بنیانگزارجمهوری اسلامیمان میَ‌داند.
به هر حال کسانی که نگاهی گذرا به اندیشه‌های سروش کرده و آشنایی هر چند اجمالی با مباحث کلامی و اعتقادی وی داشته باشند بی تردیدتمام باورهای سروش ،همانند نبوت، عصمت، اعجاز قرآن، امامت امامان معصوم، خاتمیت دین اسلام و ... را محکوم ومطرودمی نمایند. چنین شخصی هر چند ممکن است از نظر فقهی مرتد نباشد (درحالیکه فقهای عظیم الشانمان بارهابه وی توصیه نموده اندازافکارش توبه نماید!!)ولی از نظر کلامی قطعادرپیشگاه یک جامعه ی الهی-اسلامی،محکوم است. و شما به حمایت چنین انسانی افتخار می‌کنید و البته از  چنین فردی بعید نسیت که چنان هجویاتی را به رهبر عزیزمان نسبت دهد.

 منافقین وافرادی چون سروش بدانند به خواست پروردگار، پرچمی که امام راحلمان در این سرزمین علوی بر افراشت، اکنون در دستان پر توان خامنه ای عزیز است وبالاخره به دست صاحب اصلی موعودومنجیمان(عج) خواهد رسید این انقلاب زمینه ساز حکومت جهانیش می شودولی در این طریق انسانهای زیادی آزمایش خواهند شد اکنون در این آزمایش بزرگ زوال وفروپاشی حقیران کوته بین که خداوندمهربرقلوبشان زده، به چشم میخورد.

 زوال وفروپاشی اندیشه ی سروش وامثال او حتمی است این وعده خداوند است  که مومنین را یاری خواهد  کرد هر چند کافران ومنافقان نپسندند همین اکنون اگر مولا ورهبر فرزانه ی ما  اشاره ای نماید میلیونها نفر گوش به فرمانش کفن خواهند پوشید تا فرمانش برند این قرن بدون تردید قرن غلبه مستضعفین بر مستکبرین خواهد بود وعزت وسر بلندی ملت ایران را خداوند مقدر خواهد کرد ان شاءالله

در پایان با کلیک بر روی آدرس اینترنتی ذیل تحلیل سایت جهان را هم در باره سروش مطالعه فرمایید

http://jahannews.com/vdcb8ab0.rhbs0piuur.html

نظر

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در پنج شنبه 88 شهریور 19 ساعت ساعت 4:17 عصر

دروغگو کیست؟

ماوقع                                                        

 سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران در نامه سرگشاده ای  به رئیس قوه قضائیه از دستگیری و بر خورد با خانم عاطفه امام اعتراض کرده وآن را محکوم مینماید در این نامه امده است.

دو روز پیش در آستانه برگزاری پنجمین جلسه دادگاه متهمان حوادث اخیر، خانم عاطفه امام دختر برادر مجاهد و در بندمان آقای جواد امام در یکی از خیابان های تهران توسط افراد مسلح و مجهز به بی سیم و دستبند ربوده شد. او پس از دستگیری طی تماس تلفنی خبر دستگیریش را به مادر اطلاع می دهد و به او می گوید مأموران به هنگام دستگیری با اهانت و فحاشی چادر از سر وی کشیده اند. ساعاتی بعد مجدداً با منزل تماس می گیرد و به مادرش می گوید که بازجوها وی را تحت فشار گذاشته اند تا به داشتن روابط نامشروع با برخی فعالان سیاسی در بند اعتراف کند. عاطفه به مادرش می گوید که به توصیه بازجویش با وی تماس گرفته است، زیرا بازجو به او گفته است شرط آزادی وی چنین اعترافی است و در این زمینه می تواند با مادرش مشورت کند. همسر جواد امام بلافاصله طی مصاحبه با رسانه های گروهی داخل و خارج کشور ضمن افشای این توطئه کثیف، مقامات جمهوری اسلامی را مسئول سلامت و حفظ جان دخترش معرفی می کند. پس از رسانه ای شدن این ماجرا و پیگیری های خانواده جواد امام، عاطفه شب گذشته در اطراف حرم امام(ره) رها می شود و به حرم پناه برده آزادی خود را به مادر اطلاع می دهد.منبع سایت نوروز

ابهام

اینکه ایا خانم امام دستگیر شده بوده یا نه وبه چه جرمی بوده حرفی نمیزنم چون اطلاعی ندارم ولی بعضی موارد با هم جور در نمی آید اگر خانم امام دستگیر شده وبه خانواده اطلاع داده که کار درست وانسانی است اما 

سوال اینجاست  چرا بازجوها اجازه دادند این خانم این حرفها را منتقل نماید؟در حالی که فضای جامعه در این زمینه بسیار ملتهب است . چرا بازجوهاگوشی را به دست سر کار خانم امامی دادند و اجازه میدهند این خانم محترم از روابط نامشروع آن هم پشت تلفن سخن بگوید؟ مگر بازجوها عقل خود را از دست داده بودند خوب این خانم را نگه میداشتند در دادگاه اعتراف میگرفتند. چرا به خانواده اش بگوید ؟ در ثانی اگر این دختر 18 ساله اعتراف هم میکرد که رابطه داشته بعد از آن به راحتی از طریق پزشک قانونی مشخص میشد که چنین نبوده با این توصیف آیا حیثیتی برای بازجوها میماند .آیا بازجوها فکر نکردند بعد از تماس این خانم با مادرش ،ممکن است مادرایشان با رسانه های خارجی مصاحبه کند وحیثیت نظام را زیر سوال ببرد که همین کار را هم کرده است . انسان هر چقدر هم ساده لوح باشد این سناریو مضحک را   بخواند به سادگی میفهمد باز جوها اینقدر هم ابله نیستند .این بازجوها نتوانستند حدس بزنند که پایان این ماجرا چه از آب در خواهد آمد که اکنون ایشان را به راحتی آزاد میکنند این دستگیری وآزادی دختری معصوم چه دست آوردی برای نظام داشته است حتما دستگیر کنندگان فکر اینجا را هم کرده بودند .الان مشخص است که این ماجرا یکسره به نفع کسانی تمام شده که این روزها به دنبال ماجراجویی وهتک حرمت نظام مقدس جمهوری اسلامی ورهبری فرزانه این انقلابند .بی تردیداین خبر در ادامه جنگ روانی علیه نظام مقدس اسلامی است که این روزهاتلاش میشود با تمام شدن یک سوژه ،سوژه ی جدیدی بیابند تابا کمک آن قدرت نرم جمهوری اسلامی را به چالش بکشند!

 در ادامه با کلیک بر روی آدرس اینترنتی ذیل  گزارش کامل  کمیته تحقیق سه نفره قوه قضاییه در باره ادعای آقای کروبی مبنی بر تجاوز های جنسی مطالعه فرمایید

http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=63860

نظر

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در سه شنبه 88 شهریور 17 ساعت ساعت 6:15 عصر

منبع : روزنامه اعتماد

با صلام خدمت ازیزان روزنامع اعتماد.

عینجانب عوضعلی درکه ساکن منطقه سعادت آباد تهران هستم و سالهاست که برای ادامه تهصیل در آذمونهای مختلف اعم از دولتی و آزاد و پیام نور امتهان دکترا می دهم. بارها هم در کلاسهای تغویتی، تزمینی و تزیینی شرکت می کنم اما نتوانسته ام در دوره دکتری پضیرش بگیرم. خواستم از شما که سرتان در کار است در مورد شرایت ادامه تحصیل در خارج از کشور اطلاعاتی کصب کنم. ممنون خواهم شد اگر با چند نکته کلیدی در این رابطه من را راهنمایی کنید.

---

پاسخ؛ عوضعلی عزیز سلام. نامه پردرد شما را خواندم. مایه بسی تعجب است در این زمانه یی که زیر هر سنگی که بلند می کنی سه نفر دکتر بلند می شوند شما با این همه استعداد و توانایی این گونه در حسرت یک دکترای ناقابل به در و دیوار می زنید. با این همه چند نکته کلیدی در مورد دکترا برایتان نقل می کنم که به درد آینده تان هم بخورد.

1- قبل از هرگونه پیشنهادی به شما توصیه می کنم یک منشی برای خود استخدام کنید که مجبور نباشید نامه های شخصی را خودتان نوشته و وقت باارزش تان را تلف کنید. ممکن است درک برخی کلمات پیچیده در نامه های شما برای دیگران امکان پذیر نبوده و باعث کاهش اعتماد به نفس افرادی شود که باید هوش و حواس خود را صرف کار و تلاش و سازندگی کنند.

2- اولین نکته این است که بدانید مدرک دکترا باید با تلاش و زحمت به دست بیاید و برای آن «شب بیداری» بکشید. شاعر می فرماید؛ نابرده رنج گنج میسر نمی شود/ گر گنج به دست آمد جان برادر دیگه کی کار کرد؟،

3- دومین نکته مهم این است که واقعاً لزومی ندارد برای خدمت به جامعه حتماً مدرک دکترا داشته باشید. این روزها «کارشناس ارشد» بودن اقبالش از هر دکترایی بالاتر است.

4- نام رشته تحصیلی که برای ادامه تحصیل انتخاب می کنید نباید زیاد خفن باشد. به علت کارشکنی کشورهای استکباری در انحصاری کردن دانش، معمولاً فارغ التحصیلان این رشته ها فقط در جاهای خاصی درس می خوانند و زبانم لال اگر قرار شد به هر دلیلی تعداد مختصری (در حدود 20، 30 واحد) از درس تان را در همین جا بگذرانید بعداً گندش درمی آید.

5- سعی کنید حتی الامکان دانشگاه تان آکسفورد، لندن، منچستر یا هاوایی نباشد. تجربه نشان داده اعتبار مدارک این دانشگاه ها به دردسر بعدش نمی ارزد.

6- بعد از اخذ مدرک دکترا حتماً اصرار نداشته باشید که در طول دوره تحصیل شاگرد اول، نخبه علمی یا مرد سال شده باشید. این نوع عناوین هم اساساً شگون ندارند.

7- کپی مدرک خود را جایی ارائه ندهید. در طول تاریخ تایپیست های دانشگاه های معتبر دنیا به خاطر اغلاط املایی و انشایی آبروی بسیاری از دانشمندان بزرگ را بر باد داده اند.

8- چنانچه به کسی گفتید از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شده اید یا رزومه یی دادید، حتماً یک نسخه از آن را برای خودتان داشته باشید یا حافظه تان را تقویت کنید که نگویید از دو جای مختلف دکترا گرفته اید. متاسفانه بسیاری از مردم با سطحی نگری و عدم توجه به قابلیت ها دنبال نقاط ضعف بی ارزش و اینچنینی هستند.

9- از مسوول آموزش دانشگاهی که مدرک تان را تحویل می دهد، اطمینان حاصل کنید و تا جایی که ممکن است سعی کنید حتماً آدرس و شماره تلفن او را داشته باشید.

10- برای شهریه دکترایتان چک تاریخ دار بدهید که اگر جعلی درآمد یا روی کاغذ نامرغوب چاپ شده بود سرتان کلاه نرفته باشد.

11- اگر احساس می کنید ممکن است دیگران به مدرک شما حسادت کنند، تواضع و فروتنی بیشتری از خود نشان داده و نگذارید شما را در مجلسی به عنوان وزیر معرفی کنند.

12- چند کلمه از زبان کشوری را که از آنجا مدرک گرفته اید بلد باشید و در صورت امکان بدانید الفبای آن زبان از کدام سمت نوشته می شود.

13- بهتر است تلفظ صحیح شهری که از آن فارغ التحصیل شده اید و نام یکی دو مورد از درس هایی را که پاس کرده اید بلد باشید. البته تجربه نشان داده این مورد ضرورت زیادی ندارد.

14- و نکته آخر اینکه حواس تان به تاریخ ها باشد. در سالی که فارغ التحصیل شده اید باید حتماً 18 سال تمام داشته باشید و حداقل دو سال از تاریخ تاسیس آن دانشگاه گذشته باشد. برایتان آرزوی موفقیت می کنیم و صمیمانه امیدواریم در بیان خاطرات تان از دانشگاه مذکور زیاده روی نکنید.

نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در سه شنبه 88 شهریور 17 ساعت ساعت 9:12 صبح

خط امام (ره)کدام است؟

آقای مهدی کروبی با نگارش نامه ای به آیت الله منتظری از حمایت های ایشان از خویش در حوادث پس از انتخابات تقدیر کرد . در این نامه آمده است : " از اینکه بخاطر برخی حوادث و تعرضات پیش آمده بعد از انتخابات دور دهم ریاست جمهوری برای اینجانب از این حقیر تفقد نمودید و طی نامه ها و بیاناتی اظهار تاسف فرمودید لازم دانستم بدین وسیله تشکر و قدردانی خود را اعلام دارم .

اکنون این سوال مهم مطرح است که چه شده که مطرود امام به صحنه آمده واز  جناب آقای کروبی حمایت میکند .آقای کروبی وهمفکران محترمش مگر چه میگویند که سایت های ضدانقلابی شبکه های تلوزیونی نظام سلطه به حمایتشان برخواسته اند .استعمار انگلیس از چه زمان حامی ملت ایران شده است که اکنون مایل است با حمایت از جریان آقای کروبی به ایران، اسلام وملت مسلمان ما کمک کند . آیا انگلیس ها آدم شده اند یا خدای نکرده آقای کروبی وهمفکرانش به مواضع استعمار گران نزدیک شده اند . آقای کروبی لطفا به رسانه های خارجی که 30 سال است بر علیه این ملت در حال تبلیغ هستند نگاه بیندازید چرا دارند برایتان کف میزنند؟آیا این نشانه ای از خط امام(ره)است ؟آیا تعریف وتمجید آقای منتظری از شما افتخار است ؟در اینجا برای آشنایی نسل پاک وجوان ایران عزیزمان نسل انقلابی وامام دوست مملکت امام زمان(عج)نامه های تاریخی آن امام سفر کرده به آیت الله منتظری را میاورم تا مشخص شود خط امام کجاست .اگر کمی بیندیشیم راه را گم نخواهیم کرد .البته هرگز منظور این نیست که هر چه جریان مخالف جناب آقای کروبی انجام میدهد وحی منزل است نه هرگز، همه اشتباه دارند ولی گم کردن مسیر وعبور از جریان انقلاب اسلامی خطری است که پایان خط امام وانقلاب است که عاقبت بدی برای خواص میباشد خواصی که عوام را هم به دنبال خود منحرف میکنند.

نامه به آقای منتظری "عدم صلاحیت برای تصدی رهبری نظام جمهوری اسلامی"

(جلد 21- صفحه 330) نامه

زمان: 6 فروردین 1368 / 18 شعبان 1409

مکان: تهران، جماران

موضوع: عدم صلاحیت برای تصدی رهبری نظام جمهوری اسلامی

مخاطب: منتظری، حسین علی

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای منتظری

با دلی پر خون و قلبی شکسته چند کلمه‌ای برایتان می‌نویسم تا مردم روزی در جریان امر قرار گیرند. شما در نامه اخیرتان نوشته‌اید که نظر تو را شرعاً بر نظر خود مقدم می‌دانم؛ خدا را در نظر می‌گیرم و مسائلی را گوشزد می‌کنم. از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامی عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرال‌ها و از کانال آنها به منافقین می‌سپارید، صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده‌اید. شما در اکثر نامه‌ها و صحبت‌ها و موضعگیری‌هایتان نشان دادید که معتقدید لیبرال‌ها و منافقین باید بر کشور حکومت کنند. به قدری مطالبی که می‌گفتید دیکته شده منافقین بود که من فایده‌ای برای جواب به آنها نمی‌دیدم. مثلا در همین دفاعیه شما از منافقین تعداد بسیار معدودی که در جنگ مسلحانه علیه اسلام و انقلاب محکوم به اعدام شده بودند را منافقین از دهان و قلم شما به آلاف و الوف رساندند و می‌بینید که چه خدمت ارزنده‌ای به استکبار کرده‌اید. در مساله مهدی هاشمی قاتل، شما او را از همه متدینین متدین‌تر می‌دانستید و با اینکه برایتان ثابت شده بود که او قاتل است مرتب پیغام می‌دادید که او را نکشید. از قضایای مثل قضیه مهدی هاشمی که بسیار است و من حال بازگو کردن تمامی آنها را ندارم. شما از این پس وکیل من نمی‌باشید و به طلابی که پول برای شما می‌آورند بگویید به قم منزل آقای پسندیده و یا در تهران به جماران مراجعه کنند. بحمد الله از این پس شما مساله مالی هم ندارید. اگر شما نظر من را شرعاً

(جلد 21 - صفحه 331)

مقدم بر نظر خود می‌دانید -که مسلماً منافقین صلاح نمی‌دانند و شما مشغول به نوشتن چیزهایی می‌شوید که آخرتتان را خراب‌تر می‌کند-، با دلی شکسته و سینه‌ای گداخته از آتش بی‌مهری‌ها با اتکا به خداوند متعال به شما که حاصل عمر من بودید چند نصیحت می‌کنم دیگر خود دانید:

اول- سعی کنید افراد بیت خود را عوض کنید تا سهم مبارک امام بر حلقوم منافقین و گروه مهدی هاشمی و لیبرال‌ها نریزد.

دوم- از آنجا که ساده‌لوح هستید و سریعاً تحریک می‌شوید در هیچ کار سیاسی دخالت نکنید، شاید خدا از سر تقصیرات شما بگذرد.

سوم- دیگر نه برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هر چه اسرار مملکت است را به رادیوهای بیگانه دهند.

چهارم- نامه‌ها و سخنرانی‌های منافقین که به وسیله شما از رسانه‌های گروهی به مردم می‌رسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به سربازان گمنام امام زمان -روحی له الفدا- و خون‌های پاک شهدای اسلام و انقلاب گردید؛ برای اینکه در قعر جهنم نسوزید خود اعتراف به اشتباه و گناه کنید، شاید خدا کمکتان کند.

و الله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم، ولی در آن وقت شما را ساده‌لوح می‌دانستم که مدیر و مدبر نبودید ولی شخصی بودید تحصیل‌کرده که مفید برای حوزه‌های علمیه بودید و اگر این گونه کارهاتان را ادامه دهید مسلما تکلیف دیگری دارم و می‌دانید که از تکلیف خود سرپیچی نمی‌کنم. و الله قسم، من با نخست‌وزیری بازرگان مخالف بودم ولی او را هم آدم خوبی می‌دانستم. و الله قسم، من رای به ریاست جمهوری بنی‌صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم.

سخنی از سر درد و رنج و با دلی شکسته و پر از غم و اندوه با مردم عزیزمان دارم: من با خدای خود عهد کردم که از بدی افرادی که مکلف به اغماض آن نیستم هرگز چشم‌پوشی نکنم. من با خدای خود پیمان بسته‌ام که رضای او را بر رضای مردم و دوستان مقدم دارم؛ اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت برنمی‌دارم.

(جلد 21- صفحه 332)

من کار به تاریخ و آنچه اتفاق می‌افتد ندارم؛ من تنها باید به وظیفه شرعی خود عمل کنم. من بعد از خدا با مردم خوب و شریف و نجیب پیمان بسته‌ام که واقعیات را در موقع مناسبش با آنها در میان گذارم. تاریخ اسلام پر است از خیانت بزرگانش به اسلام؛ سعی کنند تحت تاثیر دروغ‌های دیکته شده که این روزها رادیوهای بیگانه آن را با شوق و شور و شعف پخش می‌کنند نگردند. از خدا می‌خواهم که به پدر پیر مردم عزیز ایران صبر و تحمل عطا فرماید و او را بخشیده و از این دنیا ببرد تا طعم تلخ خیانت دوستان را بیش از این نچشد. ما همه راضی هستیم به رضایت او؛ از خود که چیزی نداریم، هر چه هست اوست. و السلام.

یکشنبه 6 / 1 / 68

روح‌الله الموسوی الخمینی

نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در پنج شنبه 88 شهریور 12 ساعت ساعت 4:0 عصر

سخنرانی منتشر نشده از عبدلله نوری درباره مقام معظم رهبری

چکیده

مردم به خدا این لباس عزت ما در گرو حمایت از رهبری است. اگر این حمایت را کردیم، خدا این لباس را برازنده تن ما می کند.
اگر اجازه دادیم خناس ها – آقا از کجا شد این مجتهد و آیت الله؟ تا دیروز حجت الاسلام بود. امروز شد آیت الله؟! از کجا آن اختیارات ولایت فقیه منتقل به این آقا شد؟! مگر مجتهد است؟! – اگر دندان های این خناس ها را در دهان شان نریزید، به خدا یک شب مثل سودانف یک ژنرال با یک کودتا ریاست جمهوری را می گیرد، کذا را هم می گیرد. بعد به خدا قسم، ‌این دفعه دیگه به ریشه... بعضی ها می گویند، نه اگر کذا بشود ریش دار ها،‌ آخوندها! نه مگر همه این شهیدها را آخوندها دادند؟ شما دادید. ده سال است شما انقلاب را زنده نگه داشتید و دشمن به خون شما تشنه است...!! و اگر خدای ناکرده چنان بشود، آن موقع دیگر به کسی رحم نمی کنند.پس عزت ما در گرو حمایت از این سید مظلوم است. این پیام منبر من بود. والسلام!نکنیم کاری "وخلاءهم لباس کرام". خدا این لباس کرامت را از ما مهار می کند.
خدایا به عزت شهدا قسمت می دهیم.خدایا این سید مظلوم را خودت یاری کن

بعد از فوت امام خمینی (ره) در سال 1368 حجت الاسلام "عبدالله نوری" که زمانی نماینده امام در سپاه بود، در جمع پاسداران، ناگفته هایی از پذیرش قطعنامه 598 و همچنین عزل منتظری از قائم مقامی رهبری توسط امام، و در حمایت از حضرت آیت الله خامنه ای، تعریف کرد که متن آن برای اولین بار در نیمه دوم آذر 1376 در شماره 21 هفته نامه شلمچه منتشر شد.  به لحاظ اهمیت موضوع و با توجه به مواضع اخیر عبدالله نوری که به سادگی همه گذشته خویش را به فراموشی سپرده است، برای یادآوری او و همفکرانش، متن کامل نوار سخنرانی او را که حاوی نکات مهم و تکان دهنده ای از تاریخ ناگفته انقلاب اسلامی است، برایتان منتشر می کنم.
 من می خواهم یه دو سه تا نکته اینجا بگم.
ببینید، بیست سال امام پرچم انقلاب را بلند کرد که دیگر همه دنیا فهمیدند. در این بیست سال شعارهای عجیبی داد؛ علی الخصوص در این ده سال پس از پیروزی انقلاب،‌ هشت سال در جنگ بودیم ما. هشت سال امام فرمود: "صلح بین اسلام و کفر معنا ندارد". هشت سال امام صدا زد: "جنگ جنگ تا پیروزی، ‌جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم". هشت سال امام فریاد زد که "صدام باید برود". هشت سال امام این جوری شعار داد، اما بعد دایر شد به این که اسلام بماند یا شعار امام و به اصطلاح پرستیژ امام بماند؟
شجاعت از این بالاتر؟ آزمایش از این بالاتر؟! امتحان خدایی از این بالاتر؟!
امام می توانست این چند ماهی که به آخر عمرش باقی مانده، زیر بار این قطعنامه نرود و تا آخرین نفسش شعار خودش را هم بدهد، اما بعدش بزرگ ترین گرفتاری را برای ما بگذارد و برود، بزرگ ترین بدبختی را برای ما بگذارد و برود.
اولا جنگ به یک نقطه حساسی رسیده بود که دیگر کاربردی نداشتیم ما. مضافا بر این که این چند ماه را هم ادامه می داد امام، حالا اگر مسئولین ما می خواستند صلح بکنند، خود ماها چشم هاشون رو در می آوردیم بیرون که: تا امام زنده بود شما جرات نکردید، حالا که امام سر به تیره تراب گذاشته، شما شروع کردید سازشکاری را و مضافا بر این که این دفعه، ما اگر بعد از امام زیر بار این قطعنامه می رفتیم، برای همیشه ذلیل بودیم، خوار بودیم.
رسید به جایی که از غیب - حالا شما بگو از پس پرده - با امام این معامله را کردند که:
امام! یا پرستیژت را حفظ کن، آن وقار و شخصیت خود را حفظ کن و هنوز آن شعارها را این چند روز آخر عمرت بده، یا بیا و اسلام و جمهوری اسلامی را حفظ کن!
امام در یک نیمه شب، قلم بدست گرفت و آن جملات عجیب را نوشت. فرمود که:
"در این هشت سال هرچه شعار دادم، همه را پس می گیرم. اگر آبرویی داشتم، با خدا معامله اش کردم و این قطعنامه را پذیرفتم. سخت بود برام، تلخ بود برام، اما کاسه زهری بود سر کشیدم ..."
آقا سید احمد (خمینی) وقتی ما برای تسلیت، با بعضی از رفقا و مسئولین بسیج رفته بودیم خدمت شان، ایشان در حسینیه جماران، همین طور که نشسته بودند - آن موقع اتفاقا بر اثر تالمات روحی نمی توانستند سخنرانی کنند – همین طور که نشسته بودندف با چشمانی پر از اشک گفت که خدا شاهد است که عجیب دلم سوخت! حالا برای شما هم می گویم تا شما هم دل تان بسوزد ثواب ببرید ان شاء الله ...
ایشان قسم خورد گفت:
"به جان امامم، به جان این پدر پیرم که از دست رفت، به جان این عزیز همتون، قسم می خورم که امام بعد از قطعنامه ‌به هیچ وجه خنده اش را ما ندیدیم"! ادامـــه ی مـطــلــب