آشنایی با شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

 UN Human Rights Council

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به عنوان یک سازمان بین‌الدولی در 15 مارس 2006 پایه‌ریزی شد

وظیفه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد  نظارت بر اجرای مفاد منشور حقوق بشر در کشورهای عضو سازمان ملل متحد است. مقر این شورا در ژنو است

در این مجمع47کشور عضویت دارند. هر ساله یک سوم اعضای جدید این شورا به مدت سه سال دیگر انتخاب می‌شوند. شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، به عنوان جانشین کمیسیون حقوق بشر اختلاف بر انگیز این سازمان‌، عمل می‌کند

وظیفه این شورا نظارت بر اجرای مفاد منشور حقوق بشر در کشورهای عضو سازمان ملل متحد است. از جمله در مواردی که تردیدی وجود داشته باشد، این شورا می‌تواند نمایندگانی را برای بازدید نزدیک وضعیت، به آن کشورها اعزام کند.

شورای حقوق بشر مسئولیت ارتقاء احترام جهانی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همگان صرف نظر از هر نوع تمایز و به شیوه‌ای عادلانه و برابر و همچنین رسیدگی به وضعیت‌های ناقض حقوق بشر از جمله نقض فاحش و نظام‌مند و ارائه توصیه در این خصوص را بر عهده دارد. ضمن اینکه ابعاد نظارتی شورای حقوق بشر نسبت به کمیسیون حقوق بشر افزایش یافته است

براساس ماده 6 بخش اجرایی قطعنامه تاسیسی شورای حقوق بشر، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر را موظف کرد تا ضمن بازنگری در اختیارات، فعالیت‌ها و سازوکارهای کمیسیون حقوق بشر سابق طی مدت یک سال، گزارش خود را ارائه کند

متعاقباً با تشکیل شورای حقوق بشر و ایجاد گروه‌های کاری مختلف، فعالیت‌ها و مباحث نهادسازی شورای تازه تاسیس آغاز شد

یک سال پس از اولین اجلاس شورای حقوق بشر در 18 ژوئن 2007، شورای حقوق بشر اقدام به تصویب مجموعه‌ای مشتمل بر تاسیس رویه‌ها، سازوکارها و ساختارهایی کرد که مبنای فعالیت‌های آتی شورا را تشکیل داد

نتیجه این فعالیت‌ها در نشست پنجم شورای حقوق بشر به صورت یک سند مستقل مورد بحث و تبادل نظر نهایی قرار گرفت و نهایتا در مورخ 28 خرداد 86 با اجماع اعضای شورای حقوق بشر به تصویب رسید

بر اساس پیش‌بینی به عمل آمده کلیه آیین ‌کارها و سازوکارهای جدید حقوق بشری ملل متحد به نحوی تنظیم شده است تا شفاف، قابل پیش‌بینی، بی طرفانه، براساس گفتگوهای واقعی و ارزشیابی بر مبنای «میزان حصول به اهداف» باشد

بر این اساس مهم‌ترین سازوکارهای پیش‌بینی شده برای کار شورای حقوق بشر عبارتند از: «مکانیسم جهانشمول بررسی دوره‌ای حقوق بشر»، «سازوکار رویه‌های ویژه»، «کمیته مشورتی شورای حقوق بشر» و «رویه‌های شکایت.»است

آنچه عملا از این شورا تا کنون دیده شده است همان فشار بر کشور های مستقل به خصوص جمهوری اسلامی ایران است در آغازین روزهای سال 1390 این شورا قطعنامه ای را بر علیه ایران صادر کرد تا نشان دهد سازمانهای بین المللی عملا همانند شورای امنیت ابزاری برای فشار بر کشورهای مستقل میباشند

بیست و دو کشور شورای حقوق بشر موافق با قطعنامه پیشنهادی علیه ایران در برابر 7 مخالف و14ممتنع به قطعنامه ای علیه ایران رای دادند که به موجب آن باید گزارشگر ویژه حقوق بشر به ایران اعزام شود... کشورهای آرژانتین، بلژیک، برزیل، شیلی، فرانسه، گواتمالا، مجارستان، ژاپن، مالدیو، مکزیک، نروژ، لهستان، مولداوی، کره، سنگال، اسلواکی، اسپانیا، سوییس، اوکراین، انگلستان، آمریکا و زامبیا به این قطعنامه  رای مثبت دادند.

کشورهای بنگلادش، چین، کوبا، اکوادور، موریتانی، پاکستان، روسیه به قطعنامه رای منفی دادند. کشورهای بحرین، بورکینافاسو، کامرون، جیبوتی، گابون، غنا، اردن، مالزی، موریتس، نیجریه، اوگاندا، تایلند و اروگوئه رای ممتنع دادند.



نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در شنبه 90 فروردین 6 ساعت ساعت 10:56 عصر