la politique

این مقاله را برای سایت مرکز اسنادانقلاب اسلامی  نوشتم که علاوه بر این وبلاگ میتوانید به سایت آن مرکز هم مراجعه فرمایید

مقام معظم رهبری در فرمایشات خود در دانشگاه علم و صنعت فرمودند:
« اگر ما از اخلاق اسلامی دور شدیم، اگر عدالت را فراموش کردیم، شعار
عدالت را به انزوا انداختیم ، اگر مسئولین کشور هم مثل خیلی از مسئولین
کشورهای دیگر به مسئولیت به عنوان یک وسیله و یک مرکز ثروت و قدرت نگاه
کنند ... اگر این مغزهای حقیقی و این بخش‌های اصلی هویت واقعی جمهوری
اسلامی از دست برود و ضعیف شود ساخت ظاهری جمهوری اسلامی خیلی کمک
نمی‌کند. خیلی اثر نمی‌بخشد و پسوند اسلامی بعد از مجلس شورا : "مجلس
شورای اسلامی"؛ "دولت جمهوری اسلامی" ، به تنهایی کاری صورت نمی‌دهد. اصل
قضیه این است که مراقب باشیم آن روح، آن سیرت از دست نرود، فراموش نشود».
حال این سوال مطرح است که به چه دلیل مصوبه مجلس شورای اسلامی خلاف عدالت
و به ضرر قشر مستضعف و در حمایت از سرمایه‌دارانی است که بعضا هم
یارانه‌های نظام جمهوری اسلامی را دریافت می‌دارند و هم به آن ناسزا
می‌گویند؟
واقعیت این است که در کشور ما هرکس بیشتر برخوردار است، بیشتر یارانه
دریافت می‌دارند مثل اینکه آهن رباهای قوی‌تر بیشتر براده‌های آهن را جذب
می‌کنند. طبق آمارهای رسمی ما همواره نرخ تورم و نرخ بیکاری رو به بالایی
در کشور داشته‌ایم و این نرخ طی سال‌های متمادی فقط بالا و پایین شده است
و چوب آن را مردم مستضعف  می‌خورند. مهم‌ترین علت اصلی این وضعیت تقسیم نا
عادلانه هزینه‌ها و پرداخت یارانه‌ها از طرف دولت‌ها بوده است.به عنوان
مثال در حالی که سهم هزینه دهک‌های اول و دوم در سال 1385 از هزینه کل به ترتیب2/02 و 3/41 می‌باشد سهم دهک‌های نهم و دهم 16/68 و 30/160 می‌باشد و این
وضعیت توزیع ناعادلانه درآمد و ثروت (ضریب جینی) کاملا مشهود است.
نهادهای غیر رقابتی، تبعیض آمیز، غیرشفاف، رانتی و عدم تعریف رابطه دولت و
بازار ، خصوصی سازی صوری بر آمده از همین اوضاع می‌باشد که دولت نهم تلاش
کرده است آن را با طرح جامع تحول  اقتصادی سامان دهد. طرح تحول اقتصادی
تلاش دارد نظام‌های کلیدی همچون نظام بهره‌وری، نظام یارانه‌ها، نظام
مالیات ، نظام گمرک ، نظام بانک، نظام ارزش‌گذاری پول ملی و نظام توزیع
کالاها و خدمات و صدور مجوز‌ها را سامان دهد که در اولین قدم مجلس  محترم
طرح نظام یارانه‌ها را کنار گذاشت و خدا می‌داند که چه زمان این طرح
اجرایی خواهد شد و این تأخیر برای اقتصاد ایران چه فاجعه‌ی بزرگی است. 
زیرا در حالی که سهم یارانه‌های مستقیم و حامل‌های انرژی از تولید ناخالص
ملی‌ (GDP) در سال 1380، 7/6 درصد بوده در سال 1385 ، 25/9 درصد بوده است
که بدون تردید هر سال روی به افزایش است. به زبان گویاتر میزان مصرف ،
یارانه و قیمت حامل‌های انرژی در ماه که در سال 1380، 15/2 میلیارد دلار
بوده در سال 1386 ، به87/8 میلیارد دلار رسیده است که رقمی غیر قابل تصور
برای اقتصاد ایران است. بدون شک با این 87 میلیارد دلار می‌توان بسیاری از
کارهای عمرانی را به سامان رساند و آن را هزینه آموزش، بهداشت و غیره نمود
و این در حالی است که روند شدت مصرف انرژی در ایران نسبت به بسیاری از
کشورهای جهان قابل مقایسه نبوده و با این شدت مصرف در آینده‌ای نه چنان
دور انرژی دیگر برای صادرات نخواهیم داشت بدون تردید این خطر برای امنیت
ملی کشور کمتر از خطر دشمنان انقلاب اسلامی نمی‌باشد و تهدیدی مهم برای
انقلاب اسلامی به شمار می‌رود.
اسفناک‌تر از همه این‌ است که سهم مصرف (مستقیم) خانوارهای شهری و روستایی
از حامل‌های انرژی کاملا ناعادلانه است ، یعنی اگر یک خانواده برخوردار که
صاحب 4 الی 5 خودرو می‌باشند و اگر تنها هفته‌ای 200 لیتر بنزین مصرف
نمایند دست کم هفته‌ای 50 الی 60 هزار تومان از دولت یارانه دریافت
می‌دارند در حالی که افرادی که خودرو ندارند از این یارانه استفاده
نمی‌کنند برای آگاهی بیشتر به آمارهای جداول 2و 1 توجه نمایید تا
بی‌عدالتی را به خوبی در پرداخت یارانه‌ها مشاهده نمایید.

نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در شنبه 87 اسفند 24 ساعت ساعت 8:30 عصر